Wilczarz irlandzki
To silne zwierzę, często występujące w legendach, pieśniach czy opowieściach z powodu łagodnego usposobienia i odwagi, prawie wyginęło w XIX w., jednakże dzięki szczęśliwym krzyżówkom z innymi rasami, zwłaszcza ze szkockim deerhoundem, jego przyszłość została zapewniona.
Historia:
Przodkiem irlandzkiego wilczarza był potężny, kudłaty pies używany do polowań na wilki, łosie i dziki. Wilczarze często stanowiły królewski prezent; zwyczaj obdarowywania nimi stał się popularny, że Olivier Gromwell był zmuszony wydać zakaz wywożenia ich z Anglii.
Temperament:
Wilczarz irlandzki to godny zaufania, inteligentny pies o łagodnym usposobieniu i opiekuńczym charakterze, zwłaszcza w stosunku do dzieci.
Wygląd:
Budowa ciała - grzbiet dość długi, klatka piersiowa głęboka, lędźwie zaokrąglone.
Szata - szorstka o włosach sztywnych. Maść: szara, stalowoszara, cętkowana, czerwona, czarna, czysto biała oraz koloru pszenicy.
Oczy - owalne, ciemne o czarnych powiekach.
Głowa - długa, lecz niezbyt szeroka. Lekko podniesione kości czoła.
Uszy - aksamitne, małe, płasko położone, raczej ciemnej maści.
Kończyny - przednie proste i silne, tylne długie i muskularne.
Łapy - duże i okrągłe, o wyraźnie wysklepionych palcach.
Ogon - długi, umiarkowanie gruby i lekko zakrzywiony.
Rozmiary:
psy: 79 cm,
suki: 71 cm.
Źródło:
Księga psów - David Taylor
Autor: Marta Kupis 2e
Komentarze
Prześlij komentarz
Zostaw po sobie ślad w postaci krótkiego komentarza.