Zwierzyniec

Bracco italiano

Bracco italiano lub "włoski wyżeł" uchodzi za najstarszą z europejskich ras myśliwskich. Odznacza się atletyczną budową i umiłowaniem otwartej przestrzeni. Jego charakter wyraźnie odzwierciedla trudne warunki, w jakich kształtowała się ta rasa.



Historia:

Ze źródeł wynika, że bracco italiano pochodzi co najmniej z V w. p. n. e. Wykształcił się w wyniku krzyżówki mastiffów, które wybudowano w Mezopotamii (dzisiejszy Irak), z lżejszym, rączym, egipskim psem gończym. Jest to rasa, z której prawdopodobnie, poprzez pointera współcześnie żyły.

Temperament:

Wrażliwy aż do przesady bracco jest psem dobrze ułożonym i bardzo przyjacielskim. Ze swą naturą nie zalicza się do "mieszczuchów", wymaga otwartej przestrzeni, wiele ruchu, a także - głównie ze względu na konieczność częstego czyszczenia długich mięsistych uszu - poro serdecznego poświęcenia ze strony właściciela.

Wygląd:
Budowa ciała - pierś głęboka, sprężysta, grzbiet szeroki i muskularny, ramiona silne.

Szata - krótka, o eleganckim połysku i maści od czystej bieli, do dereszowatej lub białej, zaznaczonej plamkami lub pomarańczowymi czy brązowymi cętkami.

Oczy - nie powinny być ani zbyt głęboko osadzone, ani za bardzo wyłupiaste. Barwy żółtej, pomarańczowej lub brązowej.

Głowa - długa, smukła o wyraźnej, kształtnej czaszce i dobrze uformowanych policzkach.

Uszy - osadzone ku tyłowi, dobrze rozwinięte i zwisające.

Kończyny - długie, muskularne, proporcjonalne.

Łapy - dobrze uformowane, o wyraźnie wysklepionych palcach.

Ogon - długi, zwyczajowo obcięty.

Źródło: Księga psów - David Taylor

http://www.bing.com/images/search?q=bracco+italiano&go=Wyszukaj&qs=bs&form=QBIDMH 

Autor: Marta Kupis